Her biri yağlama yağı olarak kendine özgü niteliklere sahip olan çeşitli yağ kategorileri vardır.

 

Bitkisel yağlar biyolojik olarak parçalanabilir, ancak kaliteleri doğal olarak değişkendir, aralıkları sınırlıdır ve aşırı sıcaklıklar için uygun değildir. Ayrıca kimyasal olarak kararsızdırlar.

 

Mineral (hidrokarbon) yağlar ham petrolden elde edilir. Nispeten ucuzdurlar, orta düzeyde kimyasal kararlılığa sahiptirler ve birçok niteliğe sahiptirler ancak aşırı sıcaklıklar için uygun değildirler.

 

Sentetik hidrokarbon yağlar (SHC veya Polyalphaolefins, PAO), safsızlık içermeyen ve daha yüksek sıcaklıklara dayanabilen sentetik olarak üretilmiş mineral yağlardır. Mineral yağlarla aynı tür katkı maddeleri ile kullanılabilirler.

 

Polialkilen Glikoller, PAG tipleri, etilen veya propilen içeriklerine bağlı olarak suda çözünür veya çözünmez olabilirler. PAO yağlarından daha yüksek sıcaklık direncine sahiptirler, ancak katkı maddeleri genellikle daha az etkilidir.

 

Esterler, diesterler, triesterler, poliol esterler ve ester kompleksleri PAG veya PAO'dan daha yüksek sıcaklık direncine sahiptir. Esterler, kullanımı amaçlanan uygulamaya ve biyolojik olarak parçalanabilirlik, gıdaya uygunluk veya düşük veya yüksek sıcaklıklara direnç gibi kısıtlamalara göre seçilmesi gereken geniş bir yelpazeyi oluşturur.

 

Silikonlar geniş bir sıcaklık aralığına sahiptir ve genellikle silikon olmayan çoğu malzeme ile uyumludur.

 

Florosilikonlar daha geniş bir sıcaklık aralığına sahiptir ancak fiyatlarına rağmen florlu olanlarla rekabet edemezler.

 

Florokarbonlar (PFPE) kimyasal ve termal stabilite açısından açık ara en iyi performans gösteren yağlardır. En geniş çalışma sıcaklığı aralığını sunarlar, neredeyse tüm malzemelerle uyumludurlar ve çoğu yağı bozan tüm faktörlere karşı dirençlidirler. Performansları çoğu uygulamada eşsizdir.